Priču o crkvi Ružici i Kapeli Svete Petke započećemo despotom Stefanom i srušenom srednjovekovnom  Sabornom crkvom na Kalemegdanu.

Bogorodičina crkva I Bogorodičin grad

Despot Stefan Lazarervić krajem 1403. (ili početkom 1404.g.) dobija Beograd na upravu i pretvara ga u prestonicu države. Novu prestonicu posvećuje Presvetoj Bogorodici i od tada se Beograd često naziva i Bogorodičin grad.

Život je cvetao u  Donjem gradu Beogradske tvrđave (to je onaj deo koji izlazi na Dunav). Tu se nalazilo razvijeno gradsko naselje i sve najznačajnije institucije, kao i luka za trgovačke i ratne brodove. Ovde je bilo i sedište Beogradske mitropolije – Mitropolitski dvor i Saborna crkva posvećena Uspenju Presvete Bogorodice. Beograd je bio duhovni centar despotovine, a sama crkva dobijala je izuzetne darove i od despota i od srpskih vlaselina.

Međutim, nije despot Stefan taj koji je izgradio Bogorodičinu crkvu. On je početkom 15. veka samo obnovio i proširio već postojeću  crkvu. Ne zna se kada je ona tačno izgrađena, ali se pretpostavlja da je iz 12. veka. Pouzdano je da je crkva već postojala u 13. veku.

U njoj  se čuvala velika pozlaćena i posrebrena čudotvorna  ikona Bogorodice, poznata i kao ikona Bogorodica Beogradska. Po predanju živopisao ju je jevanđelista Luka. Ikona je smatrana zaštitnicom Beograda.

Najprepoznatljiviji  simbol Beograda – mesto koje podjednako inspiriše i turiste i Beograđane. Breg za razmišljanje, kako su ga zvali Turci, pamti i čuva prošlost Beograda od  pamtiveka do danas.

​Zahvaljujući povoljnom prirodnom položaju , prostor kraj ušća Save u Dunav oduvek je bilo nastanjen.
Arheološki nalazi svedoče o naseljima još od pre 7000.g.